కధ పేరు: నారీ జన లక్ష్మీ సంవాదం
వ్రాసినవారు: సోమయాజుల సాయి ప్రసాద్ (కెనడా)
అల వైకుంఠపురమునందు క్షీరసాగరం.... ఒక సంధ్యా సమయం.. భానుడు దేవదేవునికి వంగి నమస్కరిస్తూ అస్తమిస్తున్న సమయం.
క్షీర సాగరం లో అలలకు తూగుతున్న శేషసాయి పై పవళించిన విష్ణువు ఆ అలల తూగుకి అర్ధ నిమీళిత నేత్రాలతో యోగనిద్ర లో ఉండగా స్వామీ వారి పాడాలని మెత్తని అరచేతులతో ఒత్తుతూ స్వామి వా రి ముఖారవిందాన్ని అచ్చెరువుగా చూస్తూ ఉంది కమలవాసిని.
అంతటా ప్రశాంతత . ఎక్కడా అలజడి కి తావులేని ఆ లోకం లో ఆ సమయం లో విష్ణుహృదయవాసిని హృదయం లో ఎదో అలజడి .... ఒక అశాంతత...
"స్వామీ!" మంద్రస్వరం లో పిలిచింది
"ఊఁ చెప్పు దేవీ"
"నాలో ఎదో అలజడి స్వామీ
"ఎందుకు దేవీ ఎంత చక్కటి సంధ్యా సమయం ఈ సమయం లో చక్కగా భక్తుల పూజలనందుకుని చిరునవ్వు తో వరాల జల్లు కురిపించవలిసిన నా "శ్రీ" కి ఎందుకీ అలజడి?
ఆ భక్తుల గురించే స్వామీ నా అలజడి.
ఏమైంది దేవి మన లోకం తో పాటు భూలోకం కూడా ప్రశాంతంగానే ఉందిగా. కాకపొతే కలికాలం కాబట్టి స్వల్పమైన కల్లోలాలు తప్పవు.
ఆ విపత్తులూ కల్లోలాలు కాదు స్వామీ నా అలజడి కి కారణం.
మరేమిటి దేవీ?
మన అంశతో మానవాళి పుం స్త్రీ అని రెండు పరస్పర విరుద్ధ శక్తులను సృష్టించి విజాతి ధృవాలు ఆకర్షించుకుని సృష్టి వృద్ధి జరగాలని మనం ఉద్దేశించాము కదా.
అవును కదా దేవీ అటులనే జరుగుతున్నది కదా ? ఇప్పుడేమైంది?
సృష్టి జరుగుతున్నది స్వామీ సృష్టి తో పాటే స్త్రే పురుష పరస్పర అహంకారములతో విధ్వంసమూ జరుగుతున్నది.
విధ్వంసమా?
అవును స్వామీ మనం లోక కళ్యాణం కోసం విజాతి ధృవాలని సృష్టిస్తే ఇప్పుడు ఆ రెండు జాతులూ ఎవరు గొప్ప అని , మీరెందుకు ఎక్కువ మేమేమి తీసిపోయాము అని అంతర్యుద్ధం చేస్తున్నారు స్వామీ.
కానీలే దేవీ! రసపట్టు లో కోప తాపాలు సహజమే కదా.
లేదు స్వామీ ఇది సరస కలహపు హద్దులు దాటి, విరసపు పోరు అవుతోంది. నేనెందుకు తగ్గాలి అని ఇరు జాతులూ పోటీ పడుతున్నారు. ఇది వికటించి మనం మానవాళి ని సృష్టించిన మూల కారణం ధ్వంసం కాకముందే నేను ఎదో ఒకటి చెయ్యాలి.
ఏమి చేస్తావు దేవీ?
నేను అలా భూలోకానికి వెళ్లి నా వంతు ఒక మాట చెప్పి చూసాను స్వామీ!
తధాస్తు శుభం భూయాత్ అభయ ముద్ర లో ఆశీర్వదించారు స్వామీ.
పద్మం లో ధ్యానముద్ర లో కూర్చుని అంతర్ధానమైంది దేవి.
================================================================
హైదరాబాద్ లో త్యాగరాయ గాన సభ.
"తెలుగు రాష్ట్రాల మహిళా సమాఖ్య" పెద్ద అక్షరాలలో గాలికి ఊగుతున్న బ్యానెర్లు ఆహ్వానం పలుకుతున్నాయి.
క్రమేణా సమావేశ ప్రాంగణం లోకి నారీ జనం వచ్చి ఆసీనులవుతున్నారు. ఒక అరగంట లోనే ప్రాంగణం అంతా నిండిపోయింది. నిర్దిష్ట సమయానికి దీపారాధనతో కార్యక్రమం మొదలయింది.
ముందుగా ఉభయ రాష్ట్రాల మహిళా మండలి కమీషనర్లు ఉపన్యసించారు. ఏటేటా పురుషల వలన స్త్రీలపై పెరుగుతున్న హింస ఆకృత్యాలు, తరుగుతున్న గౌరవ మర్యాదలూ సంఖ్యా రేఖా చిత్రాల సాక్ష్యం గా చూపించారు. ఈ పరిస్థితి మారడానికి తామేం చేస్తున్నదీ వివరించారు.
తర్వాత నారీ జన సంక్షేమానికి సంబంధించిన పలు అంశాల పై చర్చలు జరిగాయి. పుట్టుకతోనే లింగ వివక్షత, బాల్యం, కౌమారం తో
ఆరంభించి పలు జీవన దశలలో వస్తున్న సమస్యలు, అందునా అధిక భాగం మగజాతి వలన వస్తున్న దిశగా చర్చలు సాగాయి.
ఒక గంట లో ఆ ప్రాంగణమంతా రెండే రెండు భావనలతో నిండి పోయింది - స్త్రీ పట్ల సానుభూతి, పురుష ద్వేషం. అంతటా నిరాశ, నిస్పృహ. సమస్య కనులముందు కనపడుతోంది కానీ పరిష్కారం కనుచూపు లో లేదు.
అప్పుడే ఉపన్యాసం చివరకు వచ్చిన ఒక వక్త " చూద్దాం ఎదో ఒక అద్భుతం జరిగి ఈ పరిస్థితులు మారక పోవా" అని ముగించారు.
సరిగ్గా అప్పుడు...అందరీ దృష్టీ వేదిక దగ్గరగా ఉన్న ఒక ప్రవేశ ద్వారం పై పడింది. కారణం - ఒక మాదిరి మంద్రమైన కాంతి లో ఉన్న ఆ ప్రాంగణం లో ఆ ప్రవేశ ద్వారం దగ్గర ఒక తెల్లని మెరుపు మెరిసింది. ఆ మెరుపు లోంచి సుమారు ఒక 30 సంవత్సరముల వయస్సు ఉన్న స్త్రీ మూర్తి మెల్లగా నడిచివేస్తోంది. ముదురాకు పచ్చని చీర, వొళ్ళంతా మెరుస్తున్న మేలిమి బంగారపు నగలు , గజ గామిని యై ఆమె వేదిక వైపు నడుస్తూంటే సభలోని వారు మాత్రమే కాక వేదిక పైన వారు కూడా అప్రయత్నం గా లేచి నిలబడి ముకుళిత హస్తాలతో స్వాగతం పలికారు.
ఆమె వేదిక పైకి చేరగానే వేదిక మధ్య లో ఉన్న ఆసీనాన్ని ఆమెకిచ్చి నమస్కరించారు.
ఆమె ఆసీనురాలై అందరినీ ఆసీనులు కమ్మని రెండు చేతులతో సంజ్ఞ చేసేవరకూ అందరూ నిలపడే ఉన్నారు. ఆ తర్వాత కూర్చున్నారు.
ఆమె సభని ఉద్దేశించి ప్రసంగం ప్రారంభించింది.
"అమ్మాయిలూ , ఇప్పటివరకూ జరిగిన చర్చలు విన్నాను. ఈ చర్చలలో నేను విన్న సారాంశం - మాకు అన్నిటా లోటు ఉంది. మాకు అన్యాయం జరుగుతోంది. మా సమస్యలకి పరిష్కారం క్లిష్టమవుతోంది. ఇవే కదా.
అవునని అంగీకార ప్రాయం గా తల ఊపారు వేదిక పై పెద్దలు.
అయితే ఇప్పుడు నేను కొన్ని సమస్యలు మీకు చూపిస్తాను. అవి చూసాక మీరే చెప్పండి - మనం సమస్యలు అనుకుంటున్నవి నిజమైన సమస్యలా లేక మనం పరిష్కరించవలసిన సమస్యలు వేరే ఉన్నాయా?
అని తన తర్జని తో గాలి లో ఒక చతురస్రాకార సూచన చేసింది. ఆ చతురస్రాకారం ఒక తెర అయి వారికి ఒక దృశ్యం గోచరించింది.
===================================
అది అనంతపురం జిల్లాలో ఒక మారు మూల పల్లె. ఒక పది పదిహేను మంది స్త్రీలు తమ పిల్లలకి పాలిచ్చి చెట్లకి చీరతో కట్టిన ఉయ్యాల లో పసి బిడ్డను వేసి, ఇంకొక ద్రవమును రెండు చెమ్చాలతో పట్టించి కాస్సేపు ఉయ్యాల ఊపి బిడ్డ నిద్రపోయాక పొలం పనులకు వెళుతున్నారు.
"వారు బిడ్డలకి చెంచా తో పట్టించింది ఏమిటో తెలుసా? "
తెలీదన్నట్టుగా తలాడించారు వేదికపై వక్తలు.
"అది విప్ప సారా , ఆ తల్లులు పనికి వెళితే ఆ బిడ్డని చూడడానికి ఇంట్లో ఎవరూ లేరు . బిడ్డ మెలకువగా ఉంటే ఏడుస్తుందని, ఎవరైనా చూడాల్సి వస్తుందని, బిడ్డని చూడడానికి ఎవరూ లేరు అని ఆ బిడ్డ కి విప్ప సారా పట్టిస్తున్నారు. ఒక సారి విప్ప సారా పట్టిస్తే ఆ మత్తులో ఇక బిడ్డ ఏడూ ఎనిమిది గంటల పాటు లేవదు. తల్లి నిశ్చంతగా పని చేసుకోవచ్చు. కాకపొతే బిడ్డకి మలమూత్రాలు వస్తే అలాగే వాటితోనే నిద్రపోతుంది. ఏ తల్లీ తన బిడ్డని ఇలా పెంచాలని కోరుకోదు. కానీ ఈ తల్లులకు వేరే దారి లేదు. తరతరాలుగా ఇదే వారి జీవన విధానం. తల్లి పనికి వెళ్లకపోతే బిడ్డ పోషణ జరగదు. పనికి వెళితే బిడ్డ ఆలనా పాలనా చూసుకోలేదు చూడడానికి వేరే వారు లేరు. ఆ లేత వయసులో ఆ విప్ప సారా బిడ్డలకి హానికరం. కానీ వారికీ వేరే మార్గం లేదు."
ఒక్క సారి ఆ ప్రాంగణమంతా నిశ్శబ్దం.
ఇప్పుడు ఇంకొక సమస్య చూడండి.
తెరపైన ఇంకొక దృశ్యం...
ఉత్తరప్రదేశ్ లో ఒక గ్రామం. గ్రామం లో ప్రభుత్వ ఉన్నత పాఠశాల . ఆరోజు పాఠశాల తనిఖీ కి డిస్ట్రిక్ట్ సూపెర్నెంట్ , DEO వచ్చారు. పాఠశాల లో ఏటేటా విద్యార్థుల సంఖ్యా గణనీయంగా తగ్గిపోతోందని అందునా ఎనిమిదవ తరగతి నుంచి అమ్మాయిలు స్కూల్ విడిచివెళ్లిపోతున్నారని, ఇలానే కొనసాగితే స్కూల్ మూసేసి, టీచర్స్ ని ఉద్యోగాలు లాగేసి ఇళ్ళకి పంపిస్తామని DEO గారు ప్రిన్సిపాల్ మీద మండిపుతుతున్నారు.. మహిళా ప్రిన్సిపాల్ తమ పాఠశాల కి కొన్ని సమస్యలు ఉన్నాయని అవి వారితో కాక మహిళా సూపెర్నెంట్ గారి తో గోప్యంగా విన్నవించుకుంటానని ఆమెని పక్క గదిలోకి తీసుకువెళ్లారు.
మేడం , మా స్కూల్ లో అమ్మాయిలకి వేరే టాయిలెట్ లేదు. ఉన్న ఒక్క టాయిలెట్ కి తలుపు కూడా లేదు. అమ్మాయిలూ టాయిలెట్ కి వెళ్లాలంటే గుంపు గా వెళ్ళాలి. ఒక అమ్మాయి లోపలకి వెళితే మిగిలిన వారు తలుపుల అడ్డుగా నిలబడాలి. చిన్నప్పుడు వారికి వారు అమ్మాయిలమనే తేడా తెలీదు. పట్టించుకోరు. కానీ తగిన వయసు రాగానే తెలుస్తుంది కదా. వారి శరీరం లో వచ్చే సహజమైన మార్పులు, వాటి గురించి చెప్పే జ్ఞానం లేని తల్లితండ్రులు, కొరవడిన సదుపాయాలూ, వెరసి వాళ్ళు భయాందోళనలతో స్కూల్ మానేస్తున్నారు. సదుపాయాలూ కావాలి మేడం, వారికి అవగాహన ఇచ్చే తల్లులు కావాలి, ధైర్యం చెప్పే తండ్రులు కావాలి. మార్పులని గురించి చెప్పే విద్య కావాలి. ఇవన్నీ లేకే మేడం ఈ అమ్మాయిలకి పదకొండేళ్ళ రాగానే ఏడో క్లాస్ తో స్కూల్ మానేసి వెళ్లిపోతున్నారు. మార్పుని తట్టుకోలేక భయం తో అవమానంతో రెణ్ణెల్ల క్రితం ఒక అమ్మాయి ఆత్మహత్య చేసుకుందిమేడం " అని వాపోయింది ప్రిన్సిపాల్.
సభలో అందరి మనసులూ భారం తో నిండిపోయాయి.
ఇంకొక దృశ్యం చూడండి.
రెండు నడి వయస్సు జంటలు కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నాయి. అప్పుడే ఒక పాతికేళ్ల కుర్రాడు బయటినుంచి వచ్చి వారికి నమస్కారం చేసాడు.
"బుజ్జీ నువ్వు నీ గదిలోకి వెళ్ళారా. మేము మాట్లాడుతూ ఉంటాము" చెప్పింది అతడి తల్లి ఒక నది వయస్సావిడ.
ఆ కుర్రాడు గదిలోకి వెళ్లి తలుపేసుకోగానే ఆమె మాట్లాడడం ప్రారంభించింది.
"చూడండి కల్యాణి గారూ మీ అమ్మాయి సంబంధం మాకు నచ్చింది. అమ్మాయీ అబ్బాయీ ఒకరినొకరు నచ్చుకున్న్నారు. ఇక అంతా శుభమే. కాకపోతే కొంచెం మనం పద్ధతుల గురించీ కొంచెం మాట్లాడుకుందాము. మా తరఫు వారు పెళ్లి కి రెండొందల మంది వస్తారు. అందులో సుమారు 30 మందికి ఫ్లైట్ టికెట్స్ మీరు ఇవ్వాలి. మా వారికి మేనత్త వరుస ఒక పెద్దావిడ పెళ్ళికి వస్తుంది. మీరు ఆవిడని కాలు కింద పెట్టనివాకుండా VIP లా చూసుకోవాలి. అమ్మాయికి బంగారం ఏమి పడదామనుకుంటున్నారూ? ఏమిటీ , 8 తులాల? ఆబ్బె 8 తులాలకి ఎవొస్తుందండీ? ఓ పాతిక తులాలైనా పెట్టండి. లేకపోతె కనపడదు. ఇక మీ ఇల్లు మీద లోన్ ఉందా ? మీ అమ్మాయి ఏమైనా కడుతుందా ఆ EMI ? ఇలా అడిగానని ఏమీ అనుకోకండి. అమ్మాయికి జీతం తో పాటూ అప్పులు ఏమున్నాయో కూడా మేము తెలుసుకోవాలి కదా? మీ అమ్మాయి జీతం నుండి. మీ రు మీద బ్యాంకు లో ఏమైనా డబ్బు వేస్తున్నారా? ఏమిటీ 5 లక్షలా? ఏమి సరిపోతాయండీ? వాడుకునేది వాళ్ళే కదా! ఒక పదిహేను లక్షలైనా వెయ్యండి. ఏమిటో అన్నీ నేనే మాట్లాడేస్తున్నాను, ఇక మీరు చెప్పండి"
అది చూసిన అందరికీ ఆవేశం కట్టలు తెంచుకుంది.
తరువాత ఇంకొక దృశ్యం
నడివయసు స్త్రీ వంటింటి లో పని చేసుకుంటోంది. ఆమె కుమార్తె వచ్చి " అమ్మా, రాత్రి ఫ్రెండ్ ఇంట్లో నైట్ స్టడీస్ చేస్తున్నాము. రేపు టెస్ట్ ఉంది. నా కోసం వెయిట్ చెయ్యకు. కాల్స్ మెసేజెస్ కూడా చెయ్యకు. " అంది.
"ఆడ పిల్లవి కాదమ్మా, అలా వేరే వాళ్ళింట్లో ఎందుకు పడుకోవడం? ఇంటికొచ్చేయ్యోచు గా "
"ఊరుకో అమ్మా, నేనేమి బయట తిరగడం లేదు కదా ? ఫ్రెండ్ ఇంట్లో నే కదా ఉంటున్నాను."
"మా రోజుల్లో ఇలా రాత్రిళ్ళు బయట ఉండనిచ్చేవారూరు కాదు.
" హమ్,మీ రోజులూ మీ చదువు? నాటికి నేటికీ ఎంత తేడా ఉందమ్మా! రోజుల్లో మీకు 35% మార్కులు వస్తే పాస్. ఇవ్వాళ ఏడాది మొత్తం వంద టెస్ట్ లు పాస్ అయితే గానీ గట్టెక్కడం లేదు. ఆ రోజుల్లో డిగ్రీ పాస్ మార్క్ ఉంటె చాలు ఉద్యోగాలు, ఈ రోజుల్లో 99% ఉన్నా గారంటీ లేదు. ఎందుకమ్మా పోలుస్తావు? "సాగదీసింది అమ్మాయి. బాయ్ చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
ఆ వెంటనే ఆమె భర్త వచ్చాడు .
"ఏమోయ్, రాత్రి స్టాఫ్ తో డిన్నర్ ఉంది. . నా కోసం వెయిట్ చెయ్యకు.
అయ్యో, అదేంటండీ, మా కాలేజీ ఫ్రెండ్ గౌరీ వస్తుందని చెప్పాను కదండీ రెండ్రోజుల క్రితం. అప్పుడు ఏమీ చెప్పలేదు మీరు. బావుండదేమో?
ఎం బావుండదు? హెడ్ ఆఫీస్ స్టాఫ్ తో డిన్నర్ నాకు ముఖ్యం. ఇది నిన్న ఫిక్స్ అయింది. ఎలాగోలా ఎర్లీ గా ముగించి 9 గంటలకి వచ్చేస్తాలే. అయినా ఆఫీస్ ఒత్తిడి ఇంపార్టెన్స్ నీకెలా తెలుస్తాయి. ? విసుక్కున్నాడు.
" హలో,నేను మీరు ఒకే కాలేజీ లో బి.టెక్ చదివాము. ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాము. పెళ్లవగానే నేను రెండేళ్లు జాబ్ కూడా చేసాను. పెద్దడి పుట్టాక పెంచడానికి రెండేళ్లు బ్రేక్ తీసుకుందామనుకుని ఉద్యోగం మానేసాను. ఆ తర్వాత చిన్నది పుట్టడం, మీ ట్రాన్సఫర్లూ, వాళ్ళ చదువులూ , సంసార బాధ్యతలు, వీటన్నిటితో నేను ఉద్యోగం చేస్తే మన కుటుంబం ఇబ్బంది పడుతుందని నేను చెయ్యకుండా ఉన్నానే కానీ చదువు గురించీ , ఉద్యోగం గురించీ తెలియని దానను కాదు" నిష్టూరం గా అంది ఆమె.
"చూసారు కాదర్రా ఇప్పుడు చెప్పండి? ఏవి పెద్ద సమస్యలు? మన మహిళా మండలులూ ప్రభుత్వాలూ పరిష్కరించవలసిన సమస్యలు.
కోట్లకు పడగలెత్తిన ఒక నటీమణి మీద పరాయి మగాడు చెయ్యివేస్తె ఆమె ప్రపంచం లోనే అత్యున్నతమైన న్యాయవాదులను పెట్టుకుని తన హక్కులని పరిరక్షించుకోగలదు . ఆమె కి "మేము సైతం " అంటూ ఉద్యమ బలం అవసరం లేదు.
కార్పొరేట్ బోర్డు రూమ్ లో స్త్రీ పురుషల సంఖ్యా సమానమయితే అప్పటికే హోదాలో ఉన్న ఏ కొద్దీ మంది మహిళలకు ప్రయోజనం కోరుతుంది.
కానీ మచ్చుకి చూసారు కదా, స్త్రీ జాతి కి బాల్యం నుంచి ఎన్ని సమస్యలో?
ఆ పసిబిడ్డల తల్లులకు మేము సైతం అని మీరు అండనివ్వాలి. ప్రతి స్త్రీ ఒక తల్లి కి జన్మనిస్తుందంటారు. ఆ పసి పిల్లలకి తల్లి లాంటి ఆలనా కావాలి.
కనీస సదుపాయాలూ లేక సిగ్గు, భయం తో స్కూల్ మానేస్తున్న ఆ కన్నె పిల్లలకు సదుపాయాలూ, కనీస సౌకర్యాలూ , అవగాహణనిచ్చి, భయం ఆందోళన పోగొట్టే తల్లులు కావాలి.
ఈ 21 శతాబ్దం లో వరకట్నం సమస్య మాసిపోయిందని ఒక పక్క సంబర పడుతూ ఉంటె, ఇంకొక పక్క రాజుకుంటున్న మంటలా కట్న కానుకలు ఏమిటని ప్రశ్నించే గొంతులు కావాలి.
అన్నీ ఉండి కుటుంబం కోసం ప్రతిభ ని త్యాగం చేసిన మాతృ మూర్తిని అంతా నీకేం తెలుసనీ ప్రశ్నిస్తుంటే ఆమెకేం తెలుసో చెప్పే సమధానం కావాలి.
ఇది మీరంతా చెయ్యాలి.
లక్ష్మీ దేవి ప్రాంగణమంతా ఒక సారి చూసింది. ఎవరైనా ఏమైనా మాట్లాడతారేమో
అని. వేదిక మీద ఒక వక్త అడిగింది.
"వీటన్నిటికీ కారణం మఙ్గజాతే. వారు మమ్మల్ని బలహీనులా చూడడం వల్లే ఇన్ని సమస్యలు. ఈ పురుషాహంకారం తగ్గాలి. అదే మా ఉద్యమం "
లక్ష్మీ దేవి చిరునవ్వు నవ్వి తెరవైపు చూడమన్నట్టుగా సైగ చేసింది.
తెరపై ఇంకిక దృశ్యం...
===============================
బహుశా కొన్ని వేల సంవత్సరాల క్రితం. అప్పటికింకా మానవుడు ఆది మానవుడు. నాగరికత వైపు నడకలు వెయ్యలేదు. భాష కూడా పుట్టాలేదు.
ఒక ఆది మానవుడు ఆమెని పిల్లలని తీసుకుని గుహలోకి వెళ్లిపొమ్మని తానూ బయటే ఉంటానని సైగ చేసాడు.
ఆమె వద్దు వద్దు మేమూ బయట ఉంటాము లేదా నువ్వు కూడా లోపలికి వచ్చెయ్యమని సైగ చేసింది.
అతడు వారించాడు. బలవంతం గా ఆమె ని పిల్లలనీ గుహలోకి పంపించాడు. ఆమె అయిష్టంగా వెళ్ళింది పిల్లలతో..
అతడు గుహ బయటనే రాతి మీద నిదురించాడు.
చీకటి పడింది. అతడు రాతి మీద కూర్చునే చురుకుగా అన్ని పక్కలా చూస్తున్నాడు ఏమైనా ఆపద వస్తుందేమో అని.
అంతలోనే ....పులి గర్జన వినపడింది. అతడు బరికె తీసుకుని అప్రమత్తంయి కాళ్ళు ఎడంగా పెట్టి అన్ని దిక్కు లా చూస్తున్నాడు. మెరుపులా అతడి మీదకి దూకింది పెద్ద పులి. అతడు సిద్ధంగానే ఉన్నాడు. చేతులతో, కాళ్ళ తో, బరికెతో, తలతో ముష్టి ఘాతాలతో యుద్ధం చేసాడు. గుహకి పది అడుగుల దూరం దాటి రాకుండా పులిని కట్టడి చేసాడు. చివరకి పులిని చంపి తానూ నేలకొరిగాడు.
తెర మీద దృశ్యం ముగిసింది.
లక్ష్మీ దేవి కొనసాగించింది.
"చూసారు కదా, ఏ నాగకారికతా ఎరుగని రోజుల్లో పురుషుడికి రెండే భాద్యతలు ఉండేవి - పోషణ, రక్షణ. కానీ నాగరికత పెరిగాక ఎన్నో భాద్యతలు. అన్నిటా సరితూగలే కపోవడం మొత్తం మానవాళికే కష్టం గా ఉంది ఈ నాగరిక జీవనం లో. అయినా ఏ స్త్రీ దృష్టి లో తన భర్త, తండ్రీ, అన్న, తమ్ముడూ, కొడుకూ చెడ్డవాడు కాదు. మరి మగజాతి మొత్తం చెడ్డది ఎలా అవుతుంది? బియ్యం లో రాళ్లు వస్తే ఏరి పారేస్తాము కానీ బియ్యాన్ని వదిలేసి పస్తులుంటామా ?
భిన్నత్వం కంటే సమానత్వం గొప్పది. సమానత్వం కంటే ఏకత్వం గొప్పది. మగవాడు మీ పూర్ణ బలం. ఆ శక్తీ ని వదిలేసి మీరు దీర్ఘ కాలం ఒంటరి పోరాటం చేస్తారా? ఆ బలాన్ని కలుపుకుని మీ ఉద్యమాన్ని మరింత బలోపేతం చేస్తారా? ఇన్నాళ్లూ దేన్నయితే సమస్య అనుకున్నారో ఇప్పుడు అందులోనే పరిష్కారాన్ని చూడండి. ఇదే నేను మీకు ఇచ్చే సందేశం. "
అని చెప్ప్పి లక్ష్మీయే దేవి వచ్చిన దారినే వెళ్లి అంతర్ధానం అయింది.
===========
ఏమిటోయ్, అనంతపురం కి రెండు బస్సు టికెట్స్ బుక్ చేసావు? నాకు బస్సు బుకింగ్ అప్ నుంచి టెక్స్ట్ మెసేజ్ వచ్చింది. నువ్వూ మీ మహిళా మండలి ఫ్రెండూ వెళ్తున్నారా ? అడిగాడు ప్రకాశం భార్య సుమతి ని.
"నేనూ మా మహిళా మండలి ఫ్రెండూ కాదు, ఫర్ ఆ చేంజ్, నేనూ మీరూ వెళ్తున్నాము ". నవ్వింది సుమతి.
"ఆమ్మో నేనా? ఆ "మీ టూ" ఉద్యమాలలో నన్ను కలపకు " భయం గా అన్నాడు.
"ఇది మీటూ కాదు. we టూ అని ఒక కొత్త ఉద్యమం. అనంతపురం జిల్లా లో ముక్కు పచ్చలారని పసి పిల్లలకి తల్లులకు కొంచెం సహాయం కావాలట. మీకు నచ్చే పనే లెండి. " సమాధానపరిచింది సుమతి.
==========================
రచయిత వాక్కు:
ఇంతకూ సుమతి ఎవరో చెప్పనే లేదు కదూ! నిన్న మహిళా సమావేశం లో ఆఖరి వరుస లో ఆఖరి సీటు లో కూర్చున్న ప్రేక్షకురాలు.
ఇక్కడ సుమతి ప్రకాశం ల మధ్య ఈ చర్చ జరుగుతున్నప్పుడే కొన్ని వందలమంది మహిళలు అంతర్జాలం లో తమకు తెలియని అరుదైన స్త్రీ సమస్యల గురించి శోధిస్తున్నారు.
ఉద్యమ లక్షణం ఇదే - ముందు నిశ్శబ్దంగా పిల్ల కాలువలా పారుతుంది. తరువాత సునామీ లా తిరగబడుతుంది కాకపొతే ఈ సారి సునామీ విధ్వంసం సృష్టించదు. విశ్వ కళ్యాణం జరిపిస్తుంది.
ఇంతకూ నన్ను కలుపుకుని we టూ ఉద్యమం ప్రారంభించామని సలహా ఇచ్చిందెవరో? " కుతూహలం గా అడిగాడు ప్రకాశం.
"ఒక పెద్దావిడ" అని దేవుడి గది వైపు తిరిగి ఆ దిక్కుని చేతులతోనే మూడు సార్లు కళ్ళకద్దుకుని నమస్కారం చేసింది సుమతి.
(సమాప్తం )
వ్రాసినవారు: సోమయాజుల సాయి ప్రసాద్ (కెనడా)
అల వైకుంఠపురమునందు క్షీరసాగరం.... ఒక సంధ్యా సమయం.. భానుడు దేవదేవునికి వంగి నమస్కరిస్తూ అస్తమిస్తున్న సమయం.
క్షీర సాగరం లో అలలకు తూగుతున్న శేషసాయి పై పవళించిన విష్ణువు ఆ అలల తూగుకి అర్ధ నిమీళిత నేత్రాలతో యోగనిద్ర లో ఉండగా స్వామీ వారి పాడాలని మెత్తని అరచేతులతో ఒత్తుతూ స్వామి వా రి ముఖారవిందాన్ని అచ్చెరువుగా చూస్తూ ఉంది కమలవాసిని.
అంతటా ప్రశాంతత . ఎక్కడా అలజడి కి తావులేని ఆ లోకం లో ఆ సమయం లో విష్ణుహృదయవాసిని హృదయం లో ఎదో అలజడి .... ఒక అశాంతత...
"స్వామీ!" మంద్రస్వరం లో పిలిచింది
"ఊఁ చెప్పు దేవీ"
"నాలో ఎదో అలజడి స్వామీ
"ఎందుకు దేవీ ఎంత చక్కటి సంధ్యా సమయం ఈ సమయం లో చక్కగా భక్తుల పూజలనందుకుని చిరునవ్వు తో వరాల జల్లు కురిపించవలిసిన నా "శ్రీ" కి ఎందుకీ అలజడి?
ఆ భక్తుల గురించే స్వామీ నా అలజడి.
ఏమైంది దేవి మన లోకం తో పాటు భూలోకం కూడా ప్రశాంతంగానే ఉందిగా. కాకపొతే కలికాలం కాబట్టి స్వల్పమైన కల్లోలాలు తప్పవు.
ఆ విపత్తులూ కల్లోలాలు కాదు స్వామీ నా అలజడి కి కారణం.
మరేమిటి దేవీ?
మన అంశతో మానవాళి పుం స్త్రీ అని రెండు పరస్పర విరుద్ధ శక్తులను సృష్టించి విజాతి ధృవాలు ఆకర్షించుకుని సృష్టి వృద్ధి జరగాలని మనం ఉద్దేశించాము కదా.
అవును కదా దేవీ అటులనే జరుగుతున్నది కదా ? ఇప్పుడేమైంది?
సృష్టి జరుగుతున్నది స్వామీ సృష్టి తో పాటే స్త్రే పురుష పరస్పర అహంకారములతో విధ్వంసమూ జరుగుతున్నది.
విధ్వంసమా?
అవును స్వామీ మనం లోక కళ్యాణం కోసం విజాతి ధృవాలని సృష్టిస్తే ఇప్పుడు ఆ రెండు జాతులూ ఎవరు గొప్ప అని , మీరెందుకు ఎక్కువ మేమేమి తీసిపోయాము అని అంతర్యుద్ధం చేస్తున్నారు స్వామీ.
కానీలే దేవీ! రసపట్టు లో కోప తాపాలు సహజమే కదా.
లేదు స్వామీ ఇది సరస కలహపు హద్దులు దాటి, విరసపు పోరు అవుతోంది. నేనెందుకు తగ్గాలి అని ఇరు జాతులూ పోటీ పడుతున్నారు. ఇది వికటించి మనం మానవాళి ని సృష్టించిన మూల కారణం ధ్వంసం కాకముందే నేను ఎదో ఒకటి చెయ్యాలి.
ఏమి చేస్తావు దేవీ?
నేను అలా భూలోకానికి వెళ్లి నా వంతు ఒక మాట చెప్పి చూసాను స్వామీ!
తధాస్తు శుభం భూయాత్ అభయ ముద్ర లో ఆశీర్వదించారు స్వామీ.
పద్మం లో ధ్యానముద్ర లో కూర్చుని అంతర్ధానమైంది దేవి.
================================================================
హైదరాబాద్ లో త్యాగరాయ గాన సభ.
"తెలుగు రాష్ట్రాల మహిళా సమాఖ్య" పెద్ద అక్షరాలలో గాలికి ఊగుతున్న బ్యానెర్లు ఆహ్వానం పలుకుతున్నాయి.
క్రమేణా సమావేశ ప్రాంగణం లోకి నారీ జనం వచ్చి ఆసీనులవుతున్నారు. ఒక అరగంట లోనే ప్రాంగణం అంతా నిండిపోయింది. నిర్దిష్ట సమయానికి దీపారాధనతో కార్యక్రమం మొదలయింది.
ముందుగా ఉభయ రాష్ట్రాల మహిళా మండలి కమీషనర్లు ఉపన్యసించారు. ఏటేటా పురుషల వలన స్త్రీలపై పెరుగుతున్న హింస ఆకృత్యాలు, తరుగుతున్న గౌరవ మర్యాదలూ సంఖ్యా రేఖా చిత్రాల సాక్ష్యం గా చూపించారు. ఈ పరిస్థితి మారడానికి తామేం చేస్తున్నదీ వివరించారు.
తర్వాత నారీ జన సంక్షేమానికి సంబంధించిన పలు అంశాల పై చర్చలు జరిగాయి. పుట్టుకతోనే లింగ వివక్షత, బాల్యం, కౌమారం తో
ఆరంభించి పలు జీవన దశలలో వస్తున్న సమస్యలు, అందునా అధిక భాగం మగజాతి వలన వస్తున్న దిశగా చర్చలు సాగాయి.
ఒక గంట లో ఆ ప్రాంగణమంతా రెండే రెండు భావనలతో నిండి పోయింది - స్త్రీ పట్ల సానుభూతి, పురుష ద్వేషం. అంతటా నిరాశ, నిస్పృహ. సమస్య కనులముందు కనపడుతోంది కానీ పరిష్కారం కనుచూపు లో లేదు.
అప్పుడే ఉపన్యాసం చివరకు వచ్చిన ఒక వక్త " చూద్దాం ఎదో ఒక అద్భుతం జరిగి ఈ పరిస్థితులు మారక పోవా" అని ముగించారు.
సరిగ్గా అప్పుడు...అందరీ దృష్టీ వేదిక దగ్గరగా ఉన్న ఒక ప్రవేశ ద్వారం పై పడింది. కారణం - ఒక మాదిరి మంద్రమైన కాంతి లో ఉన్న ఆ ప్రాంగణం లో ఆ ప్రవేశ ద్వారం దగ్గర ఒక తెల్లని మెరుపు మెరిసింది. ఆ మెరుపు లోంచి సుమారు ఒక 30 సంవత్సరముల వయస్సు ఉన్న స్త్రీ మూర్తి మెల్లగా నడిచివేస్తోంది. ముదురాకు పచ్చని చీర, వొళ్ళంతా మెరుస్తున్న మేలిమి బంగారపు నగలు , గజ గామిని యై ఆమె వేదిక వైపు నడుస్తూంటే సభలోని వారు మాత్రమే కాక వేదిక పైన వారు కూడా అప్రయత్నం గా లేచి నిలబడి ముకుళిత హస్తాలతో స్వాగతం పలికారు.
ఆమె వేదిక పైకి చేరగానే వేదిక మధ్య లో ఉన్న ఆసీనాన్ని ఆమెకిచ్చి నమస్కరించారు.
ఆమె ఆసీనురాలై అందరినీ ఆసీనులు కమ్మని రెండు చేతులతో సంజ్ఞ చేసేవరకూ అందరూ నిలపడే ఉన్నారు. ఆ తర్వాత కూర్చున్నారు.
ఆమె సభని ఉద్దేశించి ప్రసంగం ప్రారంభించింది.
"అమ్మాయిలూ , ఇప్పటివరకూ జరిగిన చర్చలు విన్నాను. ఈ చర్చలలో నేను విన్న సారాంశం - మాకు అన్నిటా లోటు ఉంది. మాకు అన్యాయం జరుగుతోంది. మా సమస్యలకి పరిష్కారం క్లిష్టమవుతోంది. ఇవే కదా.
అవునని అంగీకార ప్రాయం గా తల ఊపారు వేదిక పై పెద్దలు.
అయితే ఇప్పుడు నేను కొన్ని సమస్యలు మీకు చూపిస్తాను. అవి చూసాక మీరే చెప్పండి - మనం సమస్యలు అనుకుంటున్నవి నిజమైన సమస్యలా లేక మనం పరిష్కరించవలసిన సమస్యలు వేరే ఉన్నాయా?
అని తన తర్జని తో గాలి లో ఒక చతురస్రాకార సూచన చేసింది. ఆ చతురస్రాకారం ఒక తెర అయి వారికి ఒక దృశ్యం గోచరించింది.
===================================
అది అనంతపురం జిల్లాలో ఒక మారు మూల పల్లె. ఒక పది పదిహేను మంది స్త్రీలు తమ పిల్లలకి పాలిచ్చి చెట్లకి చీరతో కట్టిన ఉయ్యాల లో పసి బిడ్డను వేసి, ఇంకొక ద్రవమును రెండు చెమ్చాలతో పట్టించి కాస్సేపు ఉయ్యాల ఊపి బిడ్డ నిద్రపోయాక పొలం పనులకు వెళుతున్నారు.
"వారు బిడ్డలకి చెంచా తో పట్టించింది ఏమిటో తెలుసా? "
తెలీదన్నట్టుగా తలాడించారు వేదికపై వక్తలు.
"అది విప్ప సారా , ఆ తల్లులు పనికి వెళితే ఆ బిడ్డని చూడడానికి ఇంట్లో ఎవరూ లేరు . బిడ్డ మెలకువగా ఉంటే ఏడుస్తుందని, ఎవరైనా చూడాల్సి వస్తుందని, బిడ్డని చూడడానికి ఎవరూ లేరు అని ఆ బిడ్డ కి విప్ప సారా పట్టిస్తున్నారు. ఒక సారి విప్ప సారా పట్టిస్తే ఆ మత్తులో ఇక బిడ్డ ఏడూ ఎనిమిది గంటల పాటు లేవదు. తల్లి నిశ్చంతగా పని చేసుకోవచ్చు. కాకపొతే బిడ్డకి మలమూత్రాలు వస్తే అలాగే వాటితోనే నిద్రపోతుంది. ఏ తల్లీ తన బిడ్డని ఇలా పెంచాలని కోరుకోదు. కానీ ఈ తల్లులకు వేరే దారి లేదు. తరతరాలుగా ఇదే వారి జీవన విధానం. తల్లి పనికి వెళ్లకపోతే బిడ్డ పోషణ జరగదు. పనికి వెళితే బిడ్డ ఆలనా పాలనా చూసుకోలేదు చూడడానికి వేరే వారు లేరు. ఆ లేత వయసులో ఆ విప్ప సారా బిడ్డలకి హానికరం. కానీ వారికీ వేరే మార్గం లేదు."
ఒక్క సారి ఆ ప్రాంగణమంతా నిశ్శబ్దం.
ఇప్పుడు ఇంకొక సమస్య చూడండి.
తెరపైన ఇంకొక దృశ్యం...
ఉత్తరప్రదేశ్ లో ఒక గ్రామం. గ్రామం లో ప్రభుత్వ ఉన్నత పాఠశాల . ఆరోజు పాఠశాల తనిఖీ కి డిస్ట్రిక్ట్ సూపెర్నెంట్ , DEO వచ్చారు. పాఠశాల లో ఏటేటా విద్యార్థుల సంఖ్యా గణనీయంగా తగ్గిపోతోందని అందునా ఎనిమిదవ తరగతి నుంచి అమ్మాయిలు స్కూల్ విడిచివెళ్లిపోతున్నారని, ఇలానే కొనసాగితే స్కూల్ మూసేసి, టీచర్స్ ని ఉద్యోగాలు లాగేసి ఇళ్ళకి పంపిస్తామని DEO గారు ప్రిన్సిపాల్ మీద మండిపుతుతున్నారు.. మహిళా ప్రిన్సిపాల్ తమ పాఠశాల కి కొన్ని సమస్యలు ఉన్నాయని అవి వారితో కాక మహిళా సూపెర్నెంట్ గారి తో గోప్యంగా విన్నవించుకుంటానని ఆమెని పక్క గదిలోకి తీసుకువెళ్లారు.
మేడం , మా స్కూల్ లో అమ్మాయిలకి వేరే టాయిలెట్ లేదు. ఉన్న ఒక్క టాయిలెట్ కి తలుపు కూడా లేదు. అమ్మాయిలూ టాయిలెట్ కి వెళ్లాలంటే గుంపు గా వెళ్ళాలి. ఒక అమ్మాయి లోపలకి వెళితే మిగిలిన వారు తలుపుల అడ్డుగా నిలబడాలి. చిన్నప్పుడు వారికి వారు అమ్మాయిలమనే తేడా తెలీదు. పట్టించుకోరు. కానీ తగిన వయసు రాగానే తెలుస్తుంది కదా. వారి శరీరం లో వచ్చే సహజమైన మార్పులు, వాటి గురించి చెప్పే జ్ఞానం లేని తల్లితండ్రులు, కొరవడిన సదుపాయాలూ, వెరసి వాళ్ళు భయాందోళనలతో స్కూల్ మానేస్తున్నారు. సదుపాయాలూ కావాలి మేడం, వారికి అవగాహన ఇచ్చే తల్లులు కావాలి, ధైర్యం చెప్పే తండ్రులు కావాలి. మార్పులని గురించి చెప్పే విద్య కావాలి. ఇవన్నీ లేకే మేడం ఈ అమ్మాయిలకి పదకొండేళ్ళ రాగానే ఏడో క్లాస్ తో స్కూల్ మానేసి వెళ్లిపోతున్నారు. మార్పుని తట్టుకోలేక భయం తో అవమానంతో రెణ్ణెల్ల క్రితం ఒక అమ్మాయి ఆత్మహత్య చేసుకుందిమేడం " అని వాపోయింది ప్రిన్సిపాల్.
సభలో అందరి మనసులూ భారం తో నిండిపోయాయి.
ఇంకొక దృశ్యం చూడండి.
రెండు నడి వయస్సు జంటలు కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నాయి. అప్పుడే ఒక పాతికేళ్ల కుర్రాడు బయటినుంచి వచ్చి వారికి నమస్కారం చేసాడు.
"బుజ్జీ నువ్వు నీ గదిలోకి వెళ్ళారా. మేము మాట్లాడుతూ ఉంటాము" చెప్పింది అతడి తల్లి ఒక నది వయస్సావిడ.
ఆ కుర్రాడు గదిలోకి వెళ్లి తలుపేసుకోగానే ఆమె మాట్లాడడం ప్రారంభించింది.
"చూడండి కల్యాణి గారూ మీ అమ్మాయి సంబంధం మాకు నచ్చింది. అమ్మాయీ అబ్బాయీ ఒకరినొకరు నచ్చుకున్న్నారు. ఇక అంతా శుభమే. కాకపోతే కొంచెం మనం పద్ధతుల గురించీ కొంచెం మాట్లాడుకుందాము. మా తరఫు వారు పెళ్లి కి రెండొందల మంది వస్తారు. అందులో సుమారు 30 మందికి ఫ్లైట్ టికెట్స్ మీరు ఇవ్వాలి. మా వారికి మేనత్త వరుస ఒక పెద్దావిడ పెళ్ళికి వస్తుంది. మీరు ఆవిడని కాలు కింద పెట్టనివాకుండా VIP లా చూసుకోవాలి. అమ్మాయికి బంగారం ఏమి పడదామనుకుంటున్నారూ? ఏమిటీ , 8 తులాల? ఆబ్బె 8 తులాలకి ఎవొస్తుందండీ? ఓ పాతిక తులాలైనా పెట్టండి. లేకపోతె కనపడదు. ఇక మీ ఇల్లు మీద లోన్ ఉందా ? మీ అమ్మాయి ఏమైనా కడుతుందా ఆ EMI ? ఇలా అడిగానని ఏమీ అనుకోకండి. అమ్మాయికి జీతం తో పాటూ అప్పులు ఏమున్నాయో కూడా మేము తెలుసుకోవాలి కదా? మీ అమ్మాయి జీతం నుండి. మీ రు మీద బ్యాంకు లో ఏమైనా డబ్బు వేస్తున్నారా? ఏమిటీ 5 లక్షలా? ఏమి సరిపోతాయండీ? వాడుకునేది వాళ్ళే కదా! ఒక పదిహేను లక్షలైనా వెయ్యండి. ఏమిటో అన్నీ నేనే మాట్లాడేస్తున్నాను, ఇక మీరు చెప్పండి"
అది చూసిన అందరికీ ఆవేశం కట్టలు తెంచుకుంది.
తరువాత ఇంకొక దృశ్యం
నడివయసు స్త్రీ వంటింటి లో పని చేసుకుంటోంది. ఆమె కుమార్తె వచ్చి " అమ్మా, రాత్రి ఫ్రెండ్ ఇంట్లో నైట్ స్టడీస్ చేస్తున్నాము. రేపు టెస్ట్ ఉంది. నా కోసం వెయిట్ చెయ్యకు. కాల్స్ మెసేజెస్ కూడా చెయ్యకు. " అంది.
"ఆడ పిల్లవి కాదమ్మా, అలా వేరే వాళ్ళింట్లో ఎందుకు పడుకోవడం? ఇంటికొచ్చేయ్యోచు గా "
"ఊరుకో అమ్మా, నేనేమి బయట తిరగడం లేదు కదా ? ఫ్రెండ్ ఇంట్లో నే కదా ఉంటున్నాను."
"మా రోజుల్లో ఇలా రాత్రిళ్ళు బయట ఉండనిచ్చేవారూరు కాదు.
" హమ్,మీ రోజులూ మీ చదువు? నాటికి నేటికీ ఎంత తేడా ఉందమ్మా! రోజుల్లో మీకు 35% మార్కులు వస్తే పాస్. ఇవ్వాళ ఏడాది మొత్తం వంద టెస్ట్ లు పాస్ అయితే గానీ గట్టెక్కడం లేదు. ఆ రోజుల్లో డిగ్రీ పాస్ మార్క్ ఉంటె చాలు ఉద్యోగాలు, ఈ రోజుల్లో 99% ఉన్నా గారంటీ లేదు. ఎందుకమ్మా పోలుస్తావు? "సాగదీసింది అమ్మాయి. బాయ్ చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
ఆ వెంటనే ఆమె భర్త వచ్చాడు .
"ఏమోయ్, రాత్రి స్టాఫ్ తో డిన్నర్ ఉంది. . నా కోసం వెయిట్ చెయ్యకు.
అయ్యో, అదేంటండీ, మా కాలేజీ ఫ్రెండ్ గౌరీ వస్తుందని చెప్పాను కదండీ రెండ్రోజుల క్రితం. అప్పుడు ఏమీ చెప్పలేదు మీరు. బావుండదేమో?
ఎం బావుండదు? హెడ్ ఆఫీస్ స్టాఫ్ తో డిన్నర్ నాకు ముఖ్యం. ఇది నిన్న ఫిక్స్ అయింది. ఎలాగోలా ఎర్లీ గా ముగించి 9 గంటలకి వచ్చేస్తాలే. అయినా ఆఫీస్ ఒత్తిడి ఇంపార్టెన్స్ నీకెలా తెలుస్తాయి. ? విసుక్కున్నాడు.
" హలో,నేను మీరు ఒకే కాలేజీ లో బి.టెక్ చదివాము. ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాము. పెళ్లవగానే నేను రెండేళ్లు జాబ్ కూడా చేసాను. పెద్దడి పుట్టాక పెంచడానికి రెండేళ్లు బ్రేక్ తీసుకుందామనుకుని ఉద్యోగం మానేసాను. ఆ తర్వాత చిన్నది పుట్టడం, మీ ట్రాన్సఫర్లూ, వాళ్ళ చదువులూ , సంసార బాధ్యతలు, వీటన్నిటితో నేను ఉద్యోగం చేస్తే మన కుటుంబం ఇబ్బంది పడుతుందని నేను చెయ్యకుండా ఉన్నానే కానీ చదువు గురించీ , ఉద్యోగం గురించీ తెలియని దానను కాదు" నిష్టూరం గా అంది ఆమె.
"చూసారు కాదర్రా ఇప్పుడు చెప్పండి? ఏవి పెద్ద సమస్యలు? మన మహిళా మండలులూ ప్రభుత్వాలూ పరిష్కరించవలసిన సమస్యలు.
కోట్లకు పడగలెత్తిన ఒక నటీమణి మీద పరాయి మగాడు చెయ్యివేస్తె ఆమె ప్రపంచం లోనే అత్యున్నతమైన న్యాయవాదులను పెట్టుకుని తన హక్కులని పరిరక్షించుకోగలదు . ఆమె కి "మేము సైతం " అంటూ ఉద్యమ బలం అవసరం లేదు.
కార్పొరేట్ బోర్డు రూమ్ లో స్త్రీ పురుషల సంఖ్యా సమానమయితే అప్పటికే హోదాలో ఉన్న ఏ కొద్దీ మంది మహిళలకు ప్రయోజనం కోరుతుంది.
కానీ మచ్చుకి చూసారు కదా, స్త్రీ జాతి కి బాల్యం నుంచి ఎన్ని సమస్యలో?
ఆ పసిబిడ్డల తల్లులకు మేము సైతం అని మీరు అండనివ్వాలి. ప్రతి స్త్రీ ఒక తల్లి కి జన్మనిస్తుందంటారు. ఆ పసి పిల్లలకి తల్లి లాంటి ఆలనా కావాలి.
కనీస సదుపాయాలూ లేక సిగ్గు, భయం తో స్కూల్ మానేస్తున్న ఆ కన్నె పిల్లలకు సదుపాయాలూ, కనీస సౌకర్యాలూ , అవగాహణనిచ్చి, భయం ఆందోళన పోగొట్టే తల్లులు కావాలి.
ఈ 21 శతాబ్దం లో వరకట్నం సమస్య మాసిపోయిందని ఒక పక్క సంబర పడుతూ ఉంటె, ఇంకొక పక్క రాజుకుంటున్న మంటలా కట్న కానుకలు ఏమిటని ప్రశ్నించే గొంతులు కావాలి.
అన్నీ ఉండి కుటుంబం కోసం ప్రతిభ ని త్యాగం చేసిన మాతృ మూర్తిని అంతా నీకేం తెలుసనీ ప్రశ్నిస్తుంటే ఆమెకేం తెలుసో చెప్పే సమధానం కావాలి.
ఇది మీరంతా చెయ్యాలి.
లక్ష్మీ దేవి ప్రాంగణమంతా ఒక సారి చూసింది. ఎవరైనా ఏమైనా మాట్లాడతారేమో
అని. వేదిక మీద ఒక వక్త అడిగింది.
"వీటన్నిటికీ కారణం మఙ్గజాతే. వారు మమ్మల్ని బలహీనులా చూడడం వల్లే ఇన్ని సమస్యలు. ఈ పురుషాహంకారం తగ్గాలి. అదే మా ఉద్యమం "
లక్ష్మీ దేవి చిరునవ్వు నవ్వి తెరవైపు చూడమన్నట్టుగా సైగ చేసింది.
తెరపై ఇంకిక దృశ్యం...
===============================
బహుశా కొన్ని వేల సంవత్సరాల క్రితం. అప్పటికింకా మానవుడు ఆది మానవుడు. నాగరికత వైపు నడకలు వెయ్యలేదు. భాష కూడా పుట్టాలేదు.
ఒక ఆది మానవుడు ఆమెని పిల్లలని తీసుకుని గుహలోకి వెళ్లిపొమ్మని తానూ బయటే ఉంటానని సైగ చేసాడు.
ఆమె వద్దు వద్దు మేమూ బయట ఉంటాము లేదా నువ్వు కూడా లోపలికి వచ్చెయ్యమని సైగ చేసింది.
అతడు వారించాడు. బలవంతం గా ఆమె ని పిల్లలనీ గుహలోకి పంపించాడు. ఆమె అయిష్టంగా వెళ్ళింది పిల్లలతో..
అతడు గుహ బయటనే రాతి మీద నిదురించాడు.
చీకటి పడింది. అతడు రాతి మీద కూర్చునే చురుకుగా అన్ని పక్కలా చూస్తున్నాడు ఏమైనా ఆపద వస్తుందేమో అని.
అంతలోనే ....పులి గర్జన వినపడింది. అతడు బరికె తీసుకుని అప్రమత్తంయి కాళ్ళు ఎడంగా పెట్టి అన్ని దిక్కు లా చూస్తున్నాడు. మెరుపులా అతడి మీదకి దూకింది పెద్ద పులి. అతడు సిద్ధంగానే ఉన్నాడు. చేతులతో, కాళ్ళ తో, బరికెతో, తలతో ముష్టి ఘాతాలతో యుద్ధం చేసాడు. గుహకి పది అడుగుల దూరం దాటి రాకుండా పులిని కట్టడి చేసాడు. చివరకి పులిని చంపి తానూ నేలకొరిగాడు.
తెర మీద దృశ్యం ముగిసింది.
లక్ష్మీ దేవి కొనసాగించింది.
"చూసారు కదా, ఏ నాగకారికతా ఎరుగని రోజుల్లో పురుషుడికి రెండే భాద్యతలు ఉండేవి - పోషణ, రక్షణ. కానీ నాగరికత పెరిగాక ఎన్నో భాద్యతలు. అన్నిటా సరితూగలే కపోవడం మొత్తం మానవాళికే కష్టం గా ఉంది ఈ నాగరిక జీవనం లో. అయినా ఏ స్త్రీ దృష్టి లో తన భర్త, తండ్రీ, అన్న, తమ్ముడూ, కొడుకూ చెడ్డవాడు కాదు. మరి మగజాతి మొత్తం చెడ్డది ఎలా అవుతుంది? బియ్యం లో రాళ్లు వస్తే ఏరి పారేస్తాము కానీ బియ్యాన్ని వదిలేసి పస్తులుంటామా ?
భిన్నత్వం కంటే సమానత్వం గొప్పది. సమానత్వం కంటే ఏకత్వం గొప్పది. మగవాడు మీ పూర్ణ బలం. ఆ శక్తీ ని వదిలేసి మీరు దీర్ఘ కాలం ఒంటరి పోరాటం చేస్తారా? ఆ బలాన్ని కలుపుకుని మీ ఉద్యమాన్ని మరింత బలోపేతం చేస్తారా? ఇన్నాళ్లూ దేన్నయితే సమస్య అనుకున్నారో ఇప్పుడు అందులోనే పరిష్కారాన్ని చూడండి. ఇదే నేను మీకు ఇచ్చే సందేశం. "
అని చెప్ప్పి లక్ష్మీయే దేవి వచ్చిన దారినే వెళ్లి అంతర్ధానం అయింది.
===========
ఏమిటోయ్, అనంతపురం కి రెండు బస్సు టికెట్స్ బుక్ చేసావు? నాకు బస్సు బుకింగ్ అప్ నుంచి టెక్స్ట్ మెసేజ్ వచ్చింది. నువ్వూ మీ మహిళా మండలి ఫ్రెండూ వెళ్తున్నారా ? అడిగాడు ప్రకాశం భార్య సుమతి ని.
"నేనూ మా మహిళా మండలి ఫ్రెండూ కాదు, ఫర్ ఆ చేంజ్, నేనూ మీరూ వెళ్తున్నాము ". నవ్వింది సుమతి.
"ఆమ్మో నేనా? ఆ "మీ టూ" ఉద్యమాలలో నన్ను కలపకు " భయం గా అన్నాడు.
"ఇది మీటూ కాదు. we టూ అని ఒక కొత్త ఉద్యమం. అనంతపురం జిల్లా లో ముక్కు పచ్చలారని పసి పిల్లలకి తల్లులకు కొంచెం సహాయం కావాలట. మీకు నచ్చే పనే లెండి. " సమాధానపరిచింది సుమతి.
==========================
రచయిత వాక్కు:
ఇంతకూ సుమతి ఎవరో చెప్పనే లేదు కదూ! నిన్న మహిళా సమావేశం లో ఆఖరి వరుస లో ఆఖరి సీటు లో కూర్చున్న ప్రేక్షకురాలు.
ఇక్కడ సుమతి ప్రకాశం ల మధ్య ఈ చర్చ జరుగుతున్నప్పుడే కొన్ని వందలమంది మహిళలు అంతర్జాలం లో తమకు తెలియని అరుదైన స్త్రీ సమస్యల గురించి శోధిస్తున్నారు.
ఉద్యమ లక్షణం ఇదే - ముందు నిశ్శబ్దంగా పిల్ల కాలువలా పారుతుంది. తరువాత సునామీ లా తిరగబడుతుంది కాకపొతే ఈ సారి సునామీ విధ్వంసం సృష్టించదు. విశ్వ కళ్యాణం జరిపిస్తుంది.
ఇంతకూ నన్ను కలుపుకుని we టూ ఉద్యమం ప్రారంభించామని సలహా ఇచ్చిందెవరో? " కుతూహలం గా అడిగాడు ప్రకాశం.
"ఒక పెద్దావిడ" అని దేవుడి గది వైపు తిరిగి ఆ దిక్కుని చేతులతోనే మూడు సార్లు కళ్ళకద్దుకుని నమస్కారం చేసింది సుమతి.
(సమాప్తం )
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి